Poema perteneciente a "O peso da vida"

Na rutina e na trivialidade síntome estremecido e no ar sinto a ausencia morna e intensa dende aquela noite senlleira que endexamais remata pois de súpeto o silencio e o friaxe da morte leboume preto da luz que xurde pasiva do máis alá e sinala a radical soedade na que vivo ata que regrese ó todo